به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» از یزد، حجت الاسلام والمسلمین محمد شمس، امروز در جمع طلاب مدرسه علمیه سفیران هدایت حضرت مهدی(عج) به حوادث و اتفاقات روز مباهله اشاره کرد و گفت: خداوند در آیه 61 سوره آل عمران که مربوط به مباهله است، می فرماید« الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ ۖ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ  فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ/  حق همان است که از طرف خدا به سوی تو آمد، پس هیچ شبهه به دل راه مده پس هر کس با تو درباره عیسی در مقام مجادله برآید بعد از آن که به احوال او آگاهی یافتی، بگو: بیایید ما و شما فرزندان و زنان و کسانی را که به منزله خودمان هستند بخوانیم، سپس به مباهله برخیزیم (در حق یکدیگر نفرین کنیم) تا دروغگویان (و کافران) را به لعن و عذاب خدا گرفتار سازیم».

وی به چرایی نام گذاری این روز به مباهله و نتیجه آن اشاره کرد و گفت: مباهله‌ یعنی‌ به‌ یکدیگر نفرین‌ کردن‌. جریان‌ مباهله پیامبر با مسیحیان‌ نجران‌ در24 ذی‌ الحجه سال‌ دهم‌ هجری‌ در مدینه‌ به‌ وقوع‌ پیوست‌، بعد از آن‌ که‌ بزرگان‌ مسیحی‌ نجران‌ به‌ مدینه‌ آمدند و با پیامبر(ص) به‌ بحث‌ و گفتگو درباره حضرت‌ عیسی‌ (ع‌) و این که ایشان فرزند خداست، پرداختند. رسول الله(ص) انحرافات‌ آنان‌ را گوشزد و آنها‌ را به‌ اسلام‌ دعوت‌ کرد، ولی‌ نپذیرفتند، نبی مکرم اسلام(ص) به امر خداوند انان را به‌ مباهله‌ فراخواند و آنان پذیرفتند.  وقتی‌ پیامبر همراه‌ علی‌ (ع‌)، فاطمه(س)‌ و حسین‌ و حسین‌ (ع‌) برای‌ دعا و نفرین‌ به‌ صحرای‌ اطراف‌ مدینه‌ آمدند، اسقف‌نجران‌ گفت‌: چهره‌هایی‌ را می‌بینم‌ که‌ اگر دست‌ به‌ نفرین‌ بردارند، عذاب‌ نازل‌ می‌شود. از این‌ رو با پیامبر(ص) صلح‌ کردند.

مدیر حوزه علمیه یزد اضافه کرد: مفسران و محدثان شیعه و سنی تصریح کرده اند که آیه مباهله (آیه 61 آل عمران) در حق اهل بیت پیامبر (ص) نازل شده و نبی مکرم اسلام(ص) کسانی را که همراه خود به میعادگاه بردند، فرزندانش (حسن و حسین) و دخترش (فاطمه) و علی (ع) بودند. بر این اساس منظور از "أَبْنَاءَنَا" در آیه مباهله "حسن و حسین" هستند ، همان طور که منظور از "ِنسَاءَنَا" فاطمه(س)، و منظور از "أَنْفُسَنَا" علی (ع) است.

وی در این باره به چند نکته اشاره کرد و افزود: 1- مباهله، مخصوص پیامبر(ص) نبود و در هر زمان کسی که به مرام و عقیده ‏خود اطمینان کامل دارد، می‏تواند مباهله کند و البته در موضوعات کوچک نباید مباهله کرد، بلکه مباهله مخصوص موارد مهمی است که اساس دین در خطر باشد. 2- هر چند که در آیه شریفه، "ِنسَاءَنَا" و "أَنْفُسَنَا" به صورت جمع آمده، ولی به اجماع مفسران، پیامبر خدا فاطمه زهرا علیهاالسلام را به عنوان مصداق "ِنسَاءَنَا" و علی بن ابیطالب علیه‏السلام را به عنوان مصداق "أَنْفُسَنَا" آورد و این منقبتی عظیم و فضیلتی بزرگ برای امیرالمومنین(ع) است 3ـ نجران نام شهری در یمن بود که مرکز مسیحیان آن منطقه بود و در آنجا معبدی داشتند که مورد احترام همه مسیحیان بود و به آنجا کعبه نجران می‏گفتند و راهبان واسقف های بزرگ در آنجا بودند و هیئتی که به مدینه برای دیدار با حضرت محمد(ص) آمد از علمای همانجا بودند و به طوری که دیدیم، حاضر به مباهله نشدند و با پیامبر(ص) مصالحه کردند.

مدیر حوزه علمیه یزد در پایان گفت: بعضی از اهل تسنن به دنبال این هستند که جریان مباهله را بی اهمیت جلوه دهند و یا این که بگویند امیرالمومنین(ع) در این جریان نقشی نداشته، در حالی که بالاترین آیه ای که می شود بر امامت و ولایت حضرت علی(ع) بیان کرد، آیه مباهله است.

انتهای پیام/313/23